Een ander lichaam, een ander mens

Modellenwerk

Mijn gewicht heeft altijd een belangrijk onderdeel gespeeld in mijn leven. Van mijn 17e tot mijn 24e ben ik model geweest en in die tijd was ‘dun’ zijn en blijven voor mij een grote prioriteit. Elke dag was ik er mee bezig, zeker wanneer ik castings of shoots had.

Toen ik stopte met modellenwerk, vond ik het fijn om weer volledig op mijn persoonlijkheid en intelligentie beoordeeld te worden en niet meer alleen op basis van mijn uiterlijk. Dit gaf een grote rust en het voelde als een enorme vrijheid. Ik liet de teugels iets meer vieren, maar toch bleef ‘dun zijn’ iets dat ik identificeerde met mezelf. Het hoorde bij wie ik was.

Zwangerschaps cravings

Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me eigenlijk elke dag brak. Alsof ik de avond ervoor een fles wijn had gedronken. En helaas niet alleen in het eerste trimester, maar ook tijdens het tweede en laatste trimester. Met als gevolg dat ik 9 maanden lang behoefte had aan veel eten, het liefst vettig. Dan voelde ik me tijdelijk even beter.

Uiteraard had dit tot gevolg dat ik veel aankwam. Laten we zeggen, veel meer dan gemiddeld. Omdat ik ook een flinke buik had, bleef alles gelukkig redelijk in proportie. Ik deed er gewoon alles aan om me enigszins goed te voelen en dat dit zorgde voor extra kilo’s, dat was dan maar jammer. Als mijn kindje maar gezond was. Die kilo’s zouden er na de geboorte vast van af vliegen!

Omdat ik borstvoeding wilde geven, en zoveel verhalen hoorde dat je hierdoor snel de kilo’s kwijt zou raken, maakte ik me niet al teveel zorgen.

De kilo’s vlogen er niet af

Na de bevalling verloor ik de gebruikelijke kilo’s (gewicht baby, placenta, vocht etc.), maar de rest vloog er alles behalve af. Vijf maanden lang heb ik borstvoeding gegeven, maar helaas behoor ik duidelijk niet tot de categorie waarbij dat zoveel energie kost dat je ervan afvalt. Energie kost het zeker en juist daardoor kreeg ik extra honger!

Ik baalde ervan, maar niet zo erg als ik van tevoren had gedacht. Sterker nog, soms leek het alsof mijn omgeving er meer mee bezig was dan ikzelf. Regelmatig kreeg ik de vraag of ik mijn oude kleren alweer aan kon. Ik had zo enorm veel aan mijn hoofd dat dit absoluut niet het allerbelangrijkste voor me was.

Veranderd zelfbeeld

We zijn inmiddels bijna 11 maanden verder en nog steeds weeg ik niet wat ik woog toen ik zwanger raakte. Mijn kleren passen weer, maar echt heel lekker zitten ze nog niet. Er zijn dagen dat ik ervan baal en streng ben tegen mezelf. Toch heeft het de overhand dat ik mijn lichaam – tegen mijn eigen verwachting in – accepteer.

Sterker nog, ik ben er enorm trots op. Het heeft 9 maanden lang mijn prachtige dochter gedragen, een hele zware bevalling van 25 uur doorstaan, mijn meisje 5 maanden gevoed en hopelijk wordt het ooit nog het huis van een volgend kindje.

Het betekent niet dat ik mezelf verwaarloos en elke dag zonder make up in een trainingsbroek loop (wat ik overigens wel deed tijdens mijn kraamtijd en dat vond ik heerlijk!) of dat ik de wens om ooit weer te wegen wat ik woog volledig laat varen. Het betekent wel dat het nu niet meer mijn hoogste prioriteit heeft. Ik kan blijkbaar niet op alle ‘fronten’ uitblinken en dat is voor nu oké.

Sinds ik moeder ben, ben ik compleet veranderd. Ik denk, zie en voel anders. Voor het eerst in mijn leven zie ik wat voor mij écht belangrijk is. En dat zijn zoveel meer dingen dan heel slank zijn. Dat is exact wat ik mijn dochter wil meegeven: schoonheid zit in je karakter, de manier waarop je uit je ogen kijkt, in wat je uitstraalt en hoe je bent voor anderen.

Mijn dochter ziet mij al 11 maanden zoals ik nu ben. Ze vindt me lief, houdt van me en kan me aankijken met een blik vol liefde die zegt “Mama, ik vind je echt fantastisch”. Dan voel ik me mooier dan ooit.