Als je baby ‘anders’ is

Haar baby at en sliep verder goed. Dus ja… Haar man vond dat ze zich niet zo’n zorgen moest te maken. Elk kind was uniek en per definitie ‘anders’.

Ze liet het steeds even los, maar toch knaagde het regelmatig weer aan haar. Bij het consultatiebureau vonden ze het gedrag van haar zoontje ook niet direct afwijkend. En zo bleef ze twee jaar lang met dit gevoel rondlopen….

Eenzaam en onbegrepen.

Moedergevoel

Haar moedergevoel had haar echter niet in de steek gelaten, bleek later. Een wijkverpleegkundige die een keer op bezoek kwam, merkte dat haar – inmiddels – dreumes anders speelde dan andere kindjes; hij had weinig fantasie- en imitatiespel. Ook maakte haar zoontje weinig oogcontact en liep in zijn ontwikkeling duidelijk achter.

En zo ging het balletje rollen. Na veel onderzoeken werd het duidelijk. Haar kleintje was autistisch.

Ze viel in een gat. Al die tijd had ze gelijk gehad! Al die tijd had ze zich op dit vlak voor niets eenzaam gevoeld. Haar vertrouwen in zichzelf en in anderen had een flinke knauw op gelopen én ze had een kleintje met autisme.
Inmiddels was er ook sprake van relatieproblemen. Haar stemming kelderde en zo kwam ze bij mij terecht.

Autisme

Autisme is een ontwikkelingsstoornis die soms al vroeg te herkennen is. Bij baby’s met autisme is de omgang met de ouders wat lastiger. Zij verwerken informatie anders dan andere kinderen. Je ziet bijvoorbeeld dat baby’s met autisme gericht kunnen zijn op één onderwerp of speeltje en steeds opnieuw hetzelfde doen. Te veel prikkels, door bijvoorbeeld overgangen of veranderingen, kunnen ervoor zorgen dat baby’s met autisme meer stress en angst ervaren. Ze zijn dan erg onrustig, prikkelbaar en huilen snel.

Therapie

In het traject dat ik met mijn cliënte doorliep, stond met name erkenning centraal. Ze had het immers bij het rechte eind gehad. Ze kon op haar gevoel en inzichten vertrouwen!

Naast het opbouwen van vertrouwen in zichzelf moest ze ook aan de slag met het leren accepteren dat ze een kleintje had met een chronische beperking. Bovendien kwam er nog een taak bij: leren omgaan met een kindje met autisme. Ze moest zich aanpassen. Consequent rust, reinheid en regelmaat invoeren. Ze moest leren over de prikkelverwerking die bij haar zoontje anders verloopt. Ze had praktische zaken te regelen, enzovoorts. Er was dus werk aan de winkel!

Na ruim een jaar therapie en begeleiding voor haar en haar kindje, konden we afscheid van elkaar nemen. Ze is nu weer een zelfverzekerde moeder die weet wat ze wil en die weet wat haar kindje nodig heeft.

En daar vertrouwt ze vanaf nu ALTIJD op!

Tip: Lees dit ervaringsverhaal van een moeder met een autistisch kind op Ouders.nl