Geluk is… nesteldrang

Herinneringen door nesteldrang

Het is begonnen: de laatste fase van de zwangerschap. De fase waarin het toch echt wat zwaarder wordt, waarin de vermoeidheid toeslaat en waarin het toch echt wel heel belangrijk is dat het huis grondig wordt opgeruimd, de vriezer wordt ontdooid en de keukenkastjes worden gesopt.

Hoewel ik het mezelf hiermee lastig kan maken, geniet ik ook van deze nesteldrang. Ik voel dat het huis klaarmaken voor de baby (hoe onlogisch sommige to do’s ook zijn) helpt om ook innerlijk klaar te worden voor de komst van ons kindje.

De vorige keer

Tijdens het opruimen kom ik foto’s tegen van de geboorte van Jasmijn, bijna twee jaar geleden. Mijn vliezen waren ’s nachts gebroken en de weeën zetten de dag erna nog niet echt door. Ik werd steeds ongeduldiger. Als ik langer dan 24 uur gebroken vliezen zou hebben, zou ik overgedragen worden aan het ziekenhuis.

Ik wilde zo graag een rustige HypnoBirthing-bevalling, in bad in het geboortehuis, met mijn eigen verloskundige. Ik luisterde naar geboorte-affirmaties, liep de trap van onze flat op en af, wandelde door het park en zat te bouncen op mijn geboortebal. Wat probeerde ik te bereiken? Mijn baby eruit stuiteren?

Weeëntimer en een geboortebal

Na de geruststelling dat ook in het ziekenhuis een badbevalling mogelijk was, kon ik me eindelijk overgeven. Net toen we wilden gaan slapen, werden de weeën krachtiger. Ik stapte uit bed en ging op de bank liggen.

De weeëntimer aan- en uitzetten tijdens een wee was een hele uitdaging. Ik kon daarbij niet ook nog bedenken wat die cijfertjes betekenden, dus ik besloot dat los te laten. Dennis zou wel kijken als hij wakker was.

Wanneer er een wee opkwam, hing ik over mijn geboortebal en zodra hij weer was gezakt, ging ik weer liggen om even uit te rusten. Zo kwam ik de nacht door.

’s Ochtends vroeg kwam Dennis de kamer in en keek op de weeëntimer. Toen hij zag dat de weeën al een hele tijd heel snel achter elkaar kwamen, vertrokken we direct naar het ziekenhuis.

Een mooie ervaring

Aangekomen in het ziekenhuis bleek ik 10 centimeter ontsluiting te hebben. Ik realiseerde me dat het bad opzetten te lang zou gaan duren. In plaats daarvan hing ik over een geboortebal onder de warme douche. Wat een verademing was dit!

Met behulp van een geboortebal, een baarkruk, een warme kruik, de HypnoBirthing-ontspanningsoefeningen, mijn ademhaling, Dennis’ steun en een verloskundige die heel veel rekening met mijn geboorteplan hield, is Jasmijn in rust en vertrouwen geboren. Ik ben zo dankbaar dat het ondanks de ziekenhuisbevalling zo’n mooie ervaring was.

Genieten van de laatste weken

Toch hoop ik dat het dit keer een badbevalling in het geboortehuis wordt. Maar eerst nog even genieten van de laatste weken. Al is het wel anders dan tijdens mijn eerste zwangerschap. Toen had ik alle rust en ruimte om me helemaal uit te leven in mijn nesteldrang.

Nu met een kleine om me heen moet ik een stuk bewuster omgaan met mijn energie. Zeker met het warme weer. Het brengt me meer in het moment, want plannen en vooruitdenken lukt niet meer. En dat maakt het allemaal ook wel een stuk eenvoudiger. Vooral heel rustig aan doen en vol vertrouwen uitkijken naar de komst van ons kindje!