Papa Willem: ‘Geboorteverlof is echt geen vakantie’

Het geboorteverlof voor partners is uitgebreid. Vanaf 1 juli 2020 kan je als kersverse vader of co-moeder vijf weken aanvullend verlof opnemen. Hoe denken vaders hier zelf over? Willem Bisseling is literair agent en auteur van het boek Vader op komst. Hij is vader van een dochter. Wat vindt hij van het vaderschap en de nieuwe verlofregeling?

Even voorstellen

Naam: Willem Bisseling
Leeftijd: 37 jaar
Beroep: Literair agent en auteur van Vader op komst
Papa van: Een dochter van 1 jaar en 10 maanden
Burgerlijke staat: Verloofd
Dienstverband: 1 fte, eigen baas

Flinke impact

De geboorte van mijn dochter vond ik heel heftig. Mijn vriendin had complicaties, waardoor ik vooral heel bang was dat er iets met haar zou gebeuren. Daarnaast had ik zelf flinke koorts, waar ik uiteraard niet over begon. Nadat onze dochter geboren was, heeft mijn vriendin me naar huis gestuurd om te slapen. Al met al vond ik de bevalling redelijk traumatisch.

Ik denk dat men onderschat wat de impact van een bevalling is, ook op de man. Ook vaders moeten mentaal herstellen en werken aan de nieuwe rol van ‘een gezin zijn’. Het is dan ook belangrijk om deze periode samen te kunnen doorbrengen.

Het heeft voor ons best even geduurd voordat we het gevoel hadden dat we gewend waren. Door de zware bevalling en complicaties die daarna bij mijn vriendin optraden, was het herstel zwaar. Pas na drie maanden hadden we het gevoel dat het klopte. Maar ik was na twee weken alweer aan het werk. Dat vonden mijn vriendin en ik destijds heel progressief, maar met de kennis van nu was dat veel te kort.

Organische verdeling

Na de eerste drie maanden waren de naweeën van de bevalling letterlijk en figuurlijk over. Vanaf dat moment zijn we als vanzelf in een ritme gekomen. We zijn allebei een dag thuis, onze dochter gaat twee dagen naar de opvang en onze ouders springen bij. Daarnaast nemen we onze dochter vrij gemakkelijk overal mee naartoe.

Onze taakverdeling verloopt heel organisch. We hebben niet echt vaste afspraken, maar kijken vooral naar wat praktisch is. Mijn verloofde is sterker in organiseren, terwijl ik weer vaker kook. In een interview over mijn boek heb ik besproken dat het kinderdagverblijf altijd mijn vriendin belde als er iets met onze dochter was. Tegenwoordig hangen ze bij mij aan de lijn! Veel praktischer ook, het kinderdagverblijf ligt precies tussen mijn kantoor en ons huis.

We werken allebei als zelfstandige. We komen allebei uit een gezin waarin het normaal was dat zowel vader als moeder werkte. Dit voelde voor ons dus ook als een natuurlijke keuze. Omdat we onze eigen tijd kunnen indelen, hebben we die mogelijkheid ook. Dat is heel fijn.

Relativeren

Sinds ik vader ben, heb ik het gevoel dat mijn werk minder belangrijk is geworden. Ik vind het nog steeds geweldig en leuk, maar ik ben veranderd als mens en vind het nu bijvoorbeeld minder erg om confrontaties aan te gaan. Een kind hebben relativeert heel erg. Hoe erg is het nou echt als op kantoor iets niet helemaal gaat als ik het wil?

Vanuit mijn werk werd ik enorm gesteund. Mijn zakenpartner Paul is als familie voor me. Hij was ook een van de eersten die wist dat ik vader zou worden. Hij stimuleerde me om ruim de tijd te nemen om aan mijn nieuwe rol als vader te wennen.

Het vaderschap heeft mijn focus verbreed. Ineens heb ik meer interesse voor onderwerpen die met kinderen en zwangerschap te maken hebben. Zo heb ik onlangs een boekcontract afgesloten met een verloskundige die een boek over haar ervaringen gaat schrijven. Ook ben ik me nu bewuster van de kinderboekenmarkt. Vader worden is een grote verandering, dus logischerwijs heeft dit invloed op ieder aspect van mijn bestaan.

Belangrijk om samen te zijn

Ik werk veel in Scandinavië en merk dat ze daar verbaasd reageren op de regelingen voor partnerverlof in Nederland. De uitbreiding van het geboorteverlof is een eerste stap in de goede richting. Ik hoop wel dat het uiteindelijk helemaal gelijk wordt voor mannen en vrouwen.

Het is jammer dat het extra geboorteverlof niet verplicht is. Vrouwen zijn immers ook verplicht vier maanden thuis. Als we echte gelijkwaardigheid willen, moeten we dat meer gelijktrekken. Dit vind ik ook vanuit mijn rol als werkgever.

En gelijktrekken bedoel ik op alle vlakken. Nu is het nog steeds zo dat een mannelijke zelfstandig ondernemer of ZZP’er geen enkel recht heeft op verlof en dat ook niet kan verzekeren. We hebben het hier over meer dan een derde van de werkende mannelijke beroepsbevolking.

We vergeten heel makkelijk hoe zwaar die eerste maanden met een baby zijn. Door die tijd samen door te brengen, heb je de rust om aan alle veranderingen te wennen. Je moet leren om een gezin te zijn. Aanwezigheid is dan cruciaal. Hierdoor verdiept je relatie, zowel met elkaar als met je kind. Dat gun ik iedereen.