Poging 3…

Loslaten, voor zover dat mogelijk is

Ovulatietesten de deur uitgegooid en we zien wel waar het schip strandt deze ronde. Als je iets heel graag wilt, is het (voor mij persoonlijk) moeilijk om er niet veel mee bezig te zijn, maar laten we het toch maar eens proberen op deze manier.

De weken gingen snel voorbij en ik had wel een vermoeden wanneer mijn eisprong plaats had gevonden, maar zeker weten deed ik het dus niet. Doordat dit me wel beviel, lette ik ook niet echt op symptomen en kwam de periode dat ik moest menstrueren steeds dichterbij.

Code Rood?

Sneeuw, paniek, geen treinen, ongelukken en ga zo maar door. Iedereen weet het vast nog wel, maandag 11 december was het code rood voor bijna heel Nederland. Na veel wikken en wegen besloot ik toch naar het werk te gaan met de trein. Deze had uiteraard vertraging en toen dacht ik bij mezelf: is het voor mezelf ook niet ongeveer code rood vandaag?

Aangezien ik nog even moest wachten op de trein, besloot ik heel impulsief een zwangerschapstest te kopen bij een drogisterij op het station.

Eenmaal op het werk gearriveerd, bleek ik een van de weinigen te zijn die de reis had gewaagd, dus veel vergaderingen gingen niet door. Oftewel: veel tijd over dus laat ik eens gek gaan doen en op mijn werk een zwangerschapstest uitvoeren. (Tja, ik ben nu eenmaal vrij impulsief). Daar zat ik dan te wachten op een witte test, maar tot mijn enorme verbazing verschenen daar ineens best snel 2 streepjes! Huh, nee dit kan niet, wat? Zwanger!

De blijdschap die ik toen voelde, is echt met geen pen te beschrijven. Inmiddels stroomden de berichten ook binnen dat de wegen steeds meer onbereikbaar aan het worden waren, dus heeft mijn werkgever ons allemaal naar huis gestuurd.

Compleet in de wolken ging ik naar huis en onderweg heb ik snel een rompertje met het woord papa gekocht als verrassing voor mijn vriend. Gelukkig was hij ook al onderweg, dus toen hij thuiskwam keek hij me nogal verrast aan toen ik zei dat ik een heel klein cadeautje voor hem had. Zijn gezicht toen het kwartje viel tijdens het uitpakken was echt onbetaalbaar! Wat waren we allebei super blij.

De eerste weken

De eerste weken verliepen prima, zonder veel kwaaltjes, wat me ook wel weer onzeker maakte omdat het allemaal zo ontastbaar was. Wel had ik enorm last van bloedend tandvlees en rommelende darmen. Aan het begin van de kerstvakantie was ik ongeveer 6 weken zwanger en kwamen de misselijkheid en duizeligheid om de hoek kijken.

Ik heb me door de kerstdiners heen moeten worstelen en her en der een wijntje in een gootsteen moeten dumpen, omdat we het nog niemand hadden verteld. Al deze tijd heb ik op internet weinig gezocht naar info, kleertjes, babynamen, meubels, etc., omdat ik een knagend gevoel had dat het op de een of andere manier niet goed zat.

Happy new year!

Oudejaarsdag heb ik mega beroerd, met veel overgeven, op de bank doorgebracht, dus een feestelijke avond zat er voor mij niet in helaas.

De dag erna, op 1 januari, stonden we op het punt om naar familie te gaan, toen ik ineens wat oud bloed zag tijdens een toiletbezoek. Shit! Dit voelde niet goed…

Aangezien mijn eerste echo pas een week later gepland stond, heb ik toch maar even de verloskundige gebeld. Ze vond het niets verontrustends, maar ik mocht de dag erna toch even langskomen voor een echo.

2 januari zaten we te wachten bij de verloskundige en het bleef maar aan me knagen dat ik niet te enthousiast moest zijn over deze zwangerschap. Op de echo was een zwangerschap van 5 weken en 5 dagen te zien, terwijl ik 7 weken moest zijn. Alle andere dingen, zoals de vruchtzak, werden wel gemeten op 7 weken. Gelukkig was er wel al een kloppend hartje te zien, alhoewel deze wel vrij traag was.

De verloskundige vroeg of ik niet minder lang zwanger kon zijn. Op dat moment baalde ik wel dat ik niet precies wist wanneer mijn eisprong was geweest. Het zou dus kunnen, maar het klopte totaal niet met de datum van de positieve test en de rest van de metingen op de echo. Oftewel: het vruchtje was wat te klein voor de termijn.

Dan duren 2 weken heel lang

Op advies van de verloskundige mochten we 2 weken later terugkomen voor een nieuwe echo om te kijken wat de stand van zaken was. Ik kan je vertellen: dan duren 2 weken heel lang! Iedere keer als ik naar het toilet ging, was ik bang om bloed aan te treffen. Tijdens deze weken werden de misselijkheid en andere kwaaltjes erger. Op zich positief, maar toch bleef mijn gevoel negatief.

Sorry jongens, het is niet goed

Toen was eindelijk de dag aangebroken dat we de echo kregen en toen we in de wachtkamer zaten zei ik: “Het zit niet goed, ik voel het gewoon.” Mijn vriend was wat positiever, maar we kregen nu gelukkig eindelijk te horen waar we aan toe waren.

De verloskundige voelde mij feilloos aan en zei: “Kom, dan gaan we snel kijken hoe het ervoor staat.” Toen alles eenmaal in beeld kwam, zag ik het zelf al: er was bijna niks te zien. De verloskundige bevestigde dat: “Sorry jongens, het is niet goed.” “Ja, dat dacht ik al,” was het enige wat ik op dat moment kon uitbrengen.

Missed Abortion

Helemaal beduusd en muisstil deed ik mijn kleren aan. We gingen weer zitten om het allemaal door te nemen. Mijn vriend en ik keken elkaar bedroefd aan en wisten beiden even niets te zeggen. Op dat moment kon ik niet huilen, maar was alles gewoon even helemaal stil qua gevoel en emotie.

De verloskundige leefde enorm mee en legde uit wat onze opties waren. De officiële benaming is een missed abortion, oftewel: het vruchtje leeft niet meer en je lichaam heeft dat nog niet door. Op het moment dat wij het hoorden, leefde het vruchtje al bijna 2 weken niet meer, terwijl de hormonen nog door mijn lijf gierden, omdat mijn lijf nog dacht dat ik zwanger was.

Ik besloot om alles even te laten bezinken en een week af te wachten om te kijken of er misschien zelf iets op gang zou komen. Eenmaal buiten bij de auto barstte ik in tranen uit.

Weg toekomstplaatje, weg baby, weg dikke buik.

En toen werd alles weer stil en voelde ik me fysiek en mentaal helemaal leeg.

Terwijl ik dit schrijf zit ik nog steeds in een achtbaan, waar ik jullie de volgende keer weer over zal bijpraten.