Rimpels en een onderkin

Dat ik geen 18 meer ben, dat voel ik wel. Vooral als onze jongste een nachtje ‘feesten’ in gedachte heeft, terwijl ik en mijn partner beiden gewoon weer op ons werk verwacht worden de volgende ochtend. Daar waar je vroeger met gemak een nachtje door kon halen, is het nu gewoon ’s avonds tegelijk met de kinderen naar bed. En eerlijk gezegd vind ik dat heerlijk!

Ikzelf weet dus dat ik allang geen 18 meer ben, maar onze dochter van bijna 4 doet er nog een schepje bovenop. Ze vindt me op haar broertje lijken. In sommige dingen dan…

Rimpels

Het begon een paar maanden geleden al toen ze me vroeg wat ik had bij mijn ogen als ik lachte. Au! Na mijn uitleg over rimpels en ouder worden bekeek ze me nog eens goed. Met een nadenkende blik en haar kleine vingertjes bij haar prachtige ogen vroeg ze me:

”Mam, heb ik dat ook?”

Ik kan me nog herinneren dat zulke dingen me dagelijks bezighielden. Als puber, als twintiger. Rimpels en onderkinnen betekenden zo’n beetje het einde. Die tijd is voorbij. Gelukkig! Natuurlijk zijn er ochtenden genoeg dat ik niet heel blij word van wat ik zie in de spiegel. Maar dat wijt ik dan aan de gebroken nachten. Dat trekt wel weer bij. Ooit. Denk ik.

Onderkin

Het werd toch nog ietsje confronterender toen we laatst met z’n drietjes in de tuin liedjes zaten te zingen. Midden in haar tekst stopte onze dochter en wees naar haar broertje. “Mam, wat is dat eigenlijk?” Haar vingertje wijzend naar haar broer z’n kin. “Dat is een onderkin. Dat hebben baby’s”, was mijn uitleg. Haar blik verplaatste zich van haar broertje naar mij…

“Maar mam, dat heb jij ook!”

Mamablogger Renee

Renee (1983) is moeder van een sprankelende dochter en zoon, en gek op schrijven. Ze blogt er vrolijk op los, puttend uit haar grootste inspiratiebronnen; haar kinderen en het moederschap an sich. Lees alle blogs van Renee >