Blog: Volg je hart

In deze blog vertelt Linsey over haar kinderwens. Na negen maanden seks zonder plusje op de test gaat ze samen met haar partner bij de huisarts langs.

De kinderwens

“Wat is precies de reden van je komst?” Tegenover me zit een vertrouwd gezicht. Een vriendelijke man met een groot hart voor zijn patiënten; mijn huisarts. Zijn zachte stem omarmt me en stelt me gerust, nog voordat ik mijn verhaal heb kunnen doen.

Tim zit naast me. Op een wit plastic kuipstoeltje met zijn handen in elkaar gevouwen. Zou hij net zoveel spanning voelen als ik op dit moment? In gedachten, maar ook hardop hebben we dit gesprek samen al een aantal keer geoefend. Niet omdat het moest, maar gewoon omdat ik het wilde. En eigenlijk heb ik geen idee waarom.

Voorzichtig begin ik te vertellen. Over de afwijkende uitstrijkjes. De lysexcisie en mijn spoedige herstel. Over de kinderwens, de zwangerschap en het abrupte einde. “Een spontane abortus,” hoor ik mijn huisarts fluisteren. Terwijl hij aandachtig luistert, vliegen zijn vingers over het toetsenbord.

Onregelmatige cyclus

Vervolgens sla ik een bruggetje naar mijn huidige cyclus; de reden van mijn bezoek. Sinds een maand of drie is er van de regelmatige 28 dagen weinig meer over. Ik mag blij zijn als ik de 22 dagen vol maak. Daarnaast is een menstruatie van twaalf dagen ook geen uitzondering meer.

“Er kunnen verschillende oorzaken zijn. In principe zal de cyclus vanuit zichzelf herstellen.” Ik begrijp uit het verhaal dat dit vaak drie maanden duurt, maar soms ook een heel jaar lang ontregeld kan zijn. Als ik geen kinderwens zou hebben, zou het dus op zijn minst erg vervelend en onhandig zijn.

“Gezien de actuele kinderwens kan ik jullie doorverwijzen naar de vruchtbaarheidskliniek.” Ik ben inmiddels 35 en dan is een verstoorde cyclus in combinatie met 9 maanden seks zonder plusje op de test kennelijk al genoeg voor verder onderzoek. Hoewel we hier rekening mee hadden gehouden, bezorgt het me toch een maffe kriebel in mijn buik.

Je hart volgen

Gedachten tollen door mijn hoofd en het lukt me niet om een juist antwoord te formuleren. Ik staar naar een van de vele gezinsfoto’s op het bureau voor me. Mijn huisarts met zijn vrouw en hun twee kinderen. Hoe graag wil ik dat tweede kindje en wat heb ik er voor over? Wat hebben wij ervoor over?

Tim knijpt me zachtjes in mijn hand en neemt het gesprek over. “Misschien is het goed als we er eerst even over nadenken.” Ik zou willen dat ik het ook zo kon voelen. Of kon denken op zijn minst.

“Neem deze dan alvast mee.” Mijn huisarts duwt een hagelwitte brief in mijn handen, nadat hij met een blauwe balpen zijn krabbel zet. “Denk er samen goed over na, maar vergeet niet je hart te volgen.”

Blogger Linsey

Ha! Ik ben Linsey. 33 jaar oud en overal en altijd op zoek naar mijn lievelingswoord. Ik schrijf graag over mijn zwangerschap en de bevalling, ook op mijn blog. Maar het allerliefst natuurlijk over mijn dochter Sharaï. De roze wolk. De onzekerheden. De kracht en het oerinstinct. En waarom ik alles over heb voor die glimlach op haar gezichtje. Mijn reis van wens naar vervulling. Reizen jullie mee? Lees alle blogs van Linsey >