Hoe combineer je al die verschillende rollen?

Aandacht verdelen

Ik kom uit een gezin met gescheiden ouders en had alles dubbelop. Dubbele families, dubbel Kerst, dubbele verjaardag… Hartstikke leuk natuurlijk, maar het kostte ook veel energie en tijd. Ik wilde mijn aandacht eerlijk verdelen en wilde niemand uitsluiten. Dat lukte altijd wel, maar naarmate ik ouder werd en ik het steeds drukker kreeg, werd dit toch lastiger. Van elke week koffie met oma, naar om de week koffie met oma.

Nu ik ook moeder ben, is het verdelen van aandacht nog moeilijker. De meeste aandacht gaat natuurlijk naar de kleine meid, maar alle opa’s en oma’s willen haar ook graag zien. Weekenden zijn daarom vaak volgepland met familiebezoekjes. We kiezen er soms echt bewust voor om niks te plannen. We hebben allebei een drukke baan, dus de weekenden zijn er ook om bij te komen. Soms gewoon lekker met zijn drieën.

Thuiswerken

Ik heb ervoor gekozen om 32 uur te gaan werken, eerst was dat 36 uur. Ik werk als adviseur duurzaamheid en werk sinds maart al vanuit huis. Aan de ene kant is dat nu ontzettend fijn, omdat ik geen reistijd heb en altijd in de buurt ben als er iets is met de kleine. Aan de andere kant is de enige scheidingslijn tussen werk en privé de trap naar mijn zolderkantoortje.

De treinreis naar huis wanneer je je gedachtes even van werk af kan halen mis ik wel. Ik switch nu binnen twee seconden van collega, naar mama, en weer terug. Toch weet ik niet of ik na deze crisis weer volledig op kantoor zou willen werken. Alle extra tijd die ik nu met de kleine heb, is mij veel meer waard!

Op zoek naar balans

De balans tussen werk en privé wisselt momenteel. Het heeft vooral te maken met de drukte op het werk. Als ik een belangrijk project met deadlines heb, speelt dat door in mijn hoofd. Ik heb dan soms het gevoel dat ik er niet helemaal ben voor de kleine en mijn partner. Een beetje afwezig aan het malen in mijn hoofd. Maar zolang dat met vlagen is, lijkt me dat niet ongezond.

Bodemloze wasmand

Waar ik mij vooral onrustig over kan voelen, is het huishouden en de klusjes die nooit af zijn. Gelukkig hebben wij sinds Jean geboren is een schoonmaakster, want anders waren we het spoor echt kwijt. Ik heb respect voor mensen die dat ook nog op kunnen brengen. Soms heb ik al moeite met het bijhouden van alle wasjes.

Ik heb eigenlijk altijd tijd te kort. Tenminste, zo voelt het. Ik ben constant druk en op de momenten dat ik even niks heb, voel ik me onrustig. Ik plof dan het liefst even op de bank neer, maar op dat moment denk ik aan de volle wasmand die nog boven staat.

Al met al ben ik happy met hoe het nu gaat. Ik ben blij dat ik moeder kan zijn en daarnaast een succesvolle carrière kan hebben. Aandacht verdelen blijft altijd een dingetje binnen onze gescheiden families. En die wasmand die nooit leeg zal zijn? Daar leer ik wel mee leven.