Kleine boekenworm

Kinderen mogen in onze bibliotheek per keer vijftien boeken lenen. Dat leek me wat veel. Ik besloot er tien mee te nemen. Ook nog best wat, maar dan kunnen we lekker afwisselen, dacht ik.

Eenmaal thuis heeft ze al snel een favoriet: ‘Uki is jarig’. Waar hij ook ligt op de stapel; ze weet het boekje er feilloos tussenuit te vissen. Deze moet dan ook vaak voorgelezen worden.

Plaatjes kijken

Toen onze dochter een paar maanden oud was, ik weet niet meer precies wanneer, begonnen we al met boekjes kijken. Kleine boekjes met simpele plaatjes. Gewoon, leuk om te doen. Het zal vast ook de ontwikkeling stimuleren, maar ze was nog best klein dus daar was het niet per se om te doen.

Nu ze wat ouder is, kiest ze er vaak zelf voor om boekjes te gaan kijken. Bovendien heeft ze er ook meer geduld voor. De boekjes met eenvoudige plaatjes, maken af en toe plaats voor de boeken met een klein verhaaltje.

Maar de afbeeldingen blijven leuk en interessant om te bekijken en een beetje woordjes te oefenen. Enthousiast zegt ze ‘kaa’, als ze een stuk kaas ziet. Leuk om te merken dat ze het beleg van de lunchtafel herkent in een boekje.

Ritueel

Beneden in de woonkamer liggen allerlei boekjes, maar ook boven in haar kamer ligt een kleine stapel. ‘Eva en Jasmien en het ondeugend konijntje’ en ‘Bobbie gaat logeren’ zijn hier de favorieten. Allebei heel leuk, maar de eerste is een vrij lang verhaal, dus ben ik soms stiekem blij als ze die van Bobbie kiest.

Toen ze een tijdje geleden in de fase ‘moeilijk gaan slapen’ zat, hebben we het voorlezen vlak voor het naar bed gaan geïntroduceerd. Eerst tanden poetsen en handen wassen, dan een schone luier, speentje in, knuffeltje erbij en lezen maar.

Het voorlezen zorgde er overigens niet voor dat de slaapproblemen voorbij waren (dat bleek gelukkig wel een fase en ging ‘vanzelf’ weer over), maar het bracht wel rust voor het naar bed gaan en een fijn moment om de dag samen af te sluiten. Dit ritueel houden we er zeker in!

Knus en plezier

Ondertussen kan ik het verhaaltje van Bobbie bijna dromen, maar de voorleesmomentjes zijn zo fijn. Of het nu ’s avonds voor het slapen gaan is, of midden op de dag: het is knus! Onze dochter is erg beweeglijk, zeker nu ze loopt als een kievit. Het is dan ook heerlijk als ze op je schoot komt kruipen om samen een boekje te lezen.

Daarbij is het leuk om te merken dat ze er zelf zo’n plezier in heeft. En als het dan ook nog de taalontwikkeling stimuleert, is dat helemaal mooi meegenomen.

Hoeveel ze echt al mee krijgt van de verhaallijn, vraag ik me af. Ze zit in ieder geval heel aandachtig te kijken en te luisteren. Zij slaat de bladzijden om. En als het verhaaltje is afgelopen zegt ze: ‘uit’. Af en toe dus opnieuw naar de bibliotheek voor nieuwe favorieten.

Wanneer begon jij met boekjes kijken met jouw kindje? En beleeft jouw zoon of dochter er ook zo’n plezier aan?