Marjolein had na de bevalling een maand ‘huisarrest’ naar Chinese traditie

De roots van Marjoleins vriend liggen in de Chinese cultuur. Door hem maakte ze kennis met de traditie ‘zuo yuezi’. Pasbevallen vrouwen blijven bij dit gebruik een maand thuis na de geboorte, wat hen zou helpen bij het herstel. Uit respect naar haar schoonfamilie en uit nieuwsgierigheid besloot Marjolein dit te proberen.

Baat het niet, dan schaadt het niet

De zussen van mijn vriend hebben kinderen en via hen leerde ik de maand ‘huisarrest’ kennen. Ik ben nuchter ingesteld en vond het een behoorlijk extreme traditie. Toen ik zwanger was, vroegen mijn schoonzussen of ik de traditie ging voortzetten. Ik besloot me erin te verdiepen. Wat houdt het precies in en waar is het goed voor? Vooral naar dat laatste was ik benieuwd.

Mijn schoonmoeder legde uit wat de traditie precies inhoudt. Het komt erop neer dat de maand huisarrest een eeuwenoude traditie is die pas bevallen moeders helpt bij hun herstel. Ze mogen de eerste dertig dagen na de geboorte niet onder de douche of in bad en geen rauw of koud voedsel eten. Ook moeten ze veel liggen en koude lucht vermijden. Dat is nogal wat, dacht ik en ik gaf mezelf nog wat extra bedenktijd.

Tijdens het intakegesprek met de kraamverzorgende vertelde zij gepassioneerd over wat zij allemaal meemaakt. Ze kwam regelmatig bij Chinese gezinnen en families thuis, waar deze traditie vaak werd voortgezet. Volgens haar was het zeker de moeite waard om te proberen. ‘Baat het niet, dan schaadt het niet,’ zei ze. Met dat uitgangspunt besloot ik het te gaan doen.

“Ik gaf mijzelf over aan de traditie en liet het maar over mij heen komen.”

Mijn ervaring

Eenmaal na de bevalling voelde ik me alsof er een bulldozer over mij heen gereden was. Ik was intens gelukkig, maar voelde me ook ontzettend zwak. Tijdens de bevalling had ik aardig wat bloed verloren en de hechtingen hielpen ook niet mee. Toen ik niet normaal van mijn bed naar het toilet kon lopen, kwam het besef dat ik niet na een dag of twee hersteld zou zijn. Ik gaf mijzelf over aan de traditie en liet het maar over mij heen komen.

Het was winter, maar het weer was prachtig. Heerlijk weer om te wandelen met de kinderwagen, zou je zeggen… Dat zat er helaas voor mij niet in. Voor een buitenmens als ik is het een kwelling om binnen te moeten zitten. Maar het was voor een goed doel: voor mijzelf en voor mijn dochtertje Feli.

Ook mocht ik een maand lang niet in bad. Tegenwoordig mag je je gelukkig wel wassen met gemberwater. Dit is een behoorlijk tijdrovend klusje. Eerst kook je water met heel veel gember. Vervolgens laat je dit afkoelen tot je je ermee kan wassen. We deden het gemberwater in het babybadje en vanuit daar waste ik mijzelf met een washandje. Jezelf wassen met gemberwater verhoogt je bloedcirculatie, verbetert je stofwisseling en werkt ontstekingsremmend. Het is eigenlijk een soort detox behandeling.

“Ik had het al een paar maanden uitgehouden, die maand extra maakte ook niet meer uit. ”

Tijdens mijn zwangerschap fantaseerde ik regelmatig over een medium rare biefstukje of een broodje filet americain. Ook verlangde ik naar rauwe vis zoals oesters, sashimi en sushi. Dit moest ik na de bevalling nog even uitstellen. Ik had het al een paar maanden uitgehouden, die maand extra maakte ook niet meer uit.

Tot slot moest ik de maand liggend doorbrengen. Ook een hele opgave voor een bezige bij als ik. Verbazingwekkend genoeg had ik hiermee weinig moeite. Een bevalling wordt vaak vergeleken met topsport en dat kan je wel stellen. Het leek alsof ik drie dagen achter elkaar een marathon had gerend. Ik was kapot en voelde me alsof ik een jaar kon slapen.

Langste maand ooit

Eindelijk zat de maand erop. Feli was 1 maand oud en ik mocht officieel weer naar buiten. De uitvoering van de traditie was ten einde gekomen. Drie keer raden wat ik als eerste heb gedaan… Juist, een heerlijke warme douche genomen.

“Het belangrijkste: ik was naast moeder ook weer mijzelf.”

Als ik aan deze tijd terugdenk, was het niet altijd even makkelijk. Regelmatig stond ik gefrustreerd in de badkamer, vastberaden om de douchekraan wagenwijd open te zetten. Uiteindelijk ben ik blij dat ik heb doorgezet, want elke dag voelde ik mij zowel lichamelijk als geestelijk sterker worden. Na twee weken was het bloeden gestopt, had ik mijn oude figuur weer terug en het belangrijkste: ik was naast moeder ook weer mijzelf.

Nawoord van Marjolein

‘Ik wil benadrukken dat ik deze postpartum opsluiting niet wil stimuleren, maar eerder onder de aandacht wil brengen. Dat het voor mijn herstel heeft gewerkt had misschien te maken met mijn genen, houding of instelling, maar toeval was het volgens mij zeker niet.’