Deel 3: Zonder verdoving

“Aaauuu”, weet ik uit te brengen.

Een forse pijnscheut trekt door mijn beurse onderkant heen. Vluchtig vraag ik me af wat er na mijn dochter en de placenta nog meer geboren moet worden tot de bevalling erop zit. Ik kan me niets bedenken en ik word opnieuw onaangenaam verrast door een felle pijn.

Ik kijk tussen mijn opgetrokken knieën door, tegen de verlichte kruin van een wat oudere vrouw aan. Zonder te weten wie er heeft plaatsgenomen op de kruk van mijn zeer gewaardeerde gynaecoloog, vraag ik wat er in hemelsnaam zoveel pijn doet.

Hechten

De dame tussen mijn benen kijkt verrast op en vertelt doodleuk dat zij aan het hechten is. Tijdens de bevalling moest er een schaar aan te pas komen, en op dit moment is deze beste vrouw van mijn losse delen een waar borduurwerk aan het maken. ZONDER VERDOVING.

Even weet ik niet wat ik moet zeggen. In mijn geboorteplan stond inderdaad heel duidelijk vermeld dat ik wilde bevallen zonder verdoving, lachgas of ruggenprik. Ik wilde de pijn voelen en ervaren. De pijn die nodig zou zijn om mijn dochter op de wereld te zetten. De pijn die alle pijn van mislukte vruchtbaarheidspogingen zou overschaduwen. De pijn die het meer dan waard zou zijn.

En dat is gelukt. Ik ben bevallen zonder tussenkomst van naalden of maskers. Ik heb in het matras geknepen. In de hand van de ambulancebroeder. In de stangen rondom mijn bed. Ik heb de pijn gevoeld. Ik heb gevloekt en geschreeuwd dat ik niet meer verder wilde. Maar het is me gelukt. Helemaal alleen. Op eigen kracht.

“Zou je onmiddellijk mijn vlees van onder willen verdoven, voordat je het verder in model hecht?” weet ik vol verbazing uit te brengen. De vrouw loopt zonder te antwoorden weg en prikt met een diepe zucht twee naaldjes in mijn huid. Misschien moest ze nog maar twee steekjes zetten om haar werkje af te maken. Het waren er twee te veel. Het gekietel van het hechtdraad maakt een einde aan deze bijzondere ervaring.

Eindelijk alleen

De verloskundige is inmiddels terug met twee beschuitjes. Beschuitjes bestrooid met roze Muisjes. Het overige bevallingspersoneel vertrekt samen met haar de kamer weer uit.

Eindelijk zijn we even met zijn drietjes. Helemaal alleen. Ons gezin is geboren. In het diepst van de nacht.