Voor altijd een sterk team

Lieve dochter,

Over een paar maanden krijg je een zusje. Hoe erg ik me ook verheug op haar komst, hoeveel zin ik ook heb om haar te zien, om voor haar te zorgen, om jullie sámen te zien en om met z’n viertjes te zijn; ik besef tegelijkertijd dat ik afscheid moet nemen van een prachtige en zeer intense fase waarin wij altijd alleen met z’n tweetjes waren.

Een fase waarin ik me langzaamaan ontwikkelde als moeder, waarin ik jou – maar ook mezelf – leerde kennen. Een periode waarin hormonen, slaapgebrek en alle emoties die erbij kwamen kijken, vlak na je geboorte, me soms te veel werden. Ik moest wennen aan het fulltime thuis zijn, na altijd te hebben gewerkt. Ik vond alle facetten overweldigend, in elke zin van het woord.

Onafscheidelijk

Samen vonden we onze weg als moeder en dochter. Jij, net als ik een slechte slaper, hebt me regelmatig nog steeds hierbij nodig. Maandenlang heb ik je overdag gewiegd, soms uren achter elkaar.

Nachtenlang zat ik neuriënd met jou, dicht tegen me aan in de schommelstoel en zag ik de nacht weer dag worden. Soms met tranen in mijn ogen. Van slaapgebrek, maar ook van liefde. Dat ik jou dit kon en kan bieden, deze veiligheid en geborgenheid, is niet alleen jouw grootste cadeau, maar ook het mijne.

Zelden zijn we zonder elkaar. Toen je 4,5 maand oud was, trouwde één van mijn beste vriendinnen in Spanje. Waar we initieel 3 nachten weg zouden zijn, boekte je vader 2 dagen van tevoren nog snel de vlucht om zodat het een nachtje minder werd.

Als één van je oma’s langskwam in Antwerpen om jou te zien, maar ook zodat ik heel even een momentje voor mezelf kon hebben, was ik na 1 kop thee en het bladeren door een tijdschriftje in een cafeetje om de hoek alweer opgeladen. Klaar om weer terug te gaan. Naar jou. Mijn allerliefste. Ondanks de weinige ruimte voor mezelf en de korte nachten, ben je me nooit, maar dan ook nooit te veel.

Zoveel van je geleerd

Je ontwikkelt je razendsnel. Begon heel snel te kruipen, staan, lopen en praten. Ik hoef maar met mijn ogen te knipperen en je verbaast me weer. Elke seconde mag ik hiervan meemaken en dit voelt telkens weer als een groot geluk.

Met de dag worden we een sterker team. Samen gingen we op avontuur, de wijde wereld in. Van Rotterdam, naar Antwerpen, naar Amerika. Je ontdekt de wereld door mijn ogen en ik door die van jou. Je houdt me vaak genoeg een spiegel voor en leert me in het hier en nu te leven.

Je zet de tijd dagelijks stil en maakt zorgen die groot lijken weer klein. Door de twee verhuizingen in anderhalf jaar, moesten we steeds ergens afscheid nemen en weer iets nieuws opbouwen. Met jou aan mijn zijde is dat – op soms een traantje na – zelden écht eenzaam.

We verslinden boeken, zingen en dansen wanneer en waar we maar kunnen en je bulderende lach bezorgt me dagelijks een gelukzalig gevoel. Je krijgt de ruimte om alles zelf te ontdekken, om op onderzoek uit te gaan. Dit geeft je – naast talloze schrammen op je knietjes – het zelfvertrouwen dat ik je zo graag wil meegeven. Aan je hele gedrag merk ik dat je heel veilig gehecht bent. Alle liefde, aandacht en zorg die ik geef, krijg ik elke dag dubbel en dwars terug. Dat ontroert me telkens weer.

Opnieuw onze weg vinden

Straks zijn we niet meer elke dag met z’n tweetjes, maar is je zusje er altijd bij. In het dagelijks leven, maar net als jij, zal ook zij voor altijd in mijn hart en hoofd aanwezig zijn. Ondanks dat ze een hele grote toevoeging aan je leven wordt en hopelijk zelfs een grote vriendin, zal je het in het begin misschien best lastig vinden, hoe goed ik je er ook op voorbereid. En ik zal het op mijn beurt heel lastig gaan vinden om mijn aandacht opeens te moeten verdelen. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we ook daarin onze weg zullen vinden.

Ik zal met je zusje nooit de een-op-een tijd hebben die ik met jou had. Het maakt me dan ook extra blij dat ik het met jou zo intensief heb mogen beleven. Het was voor mij als nieuwe moeder een unieke ervaring en het is een geruststellend idee dat ik me later nooit zal afvragen of ik je destijds wel genoeg tijd en aandacht heb gegeven. Dat dit kon en kan, ervaar ik als een enorme luxe.

De band die we samen hebben opgebouwd is ijzersterk. Als een tweeling voelen we elkaar aan. Ik zie aan je achterhoofd hoe je je voelt en wat je nodig hebt. Dat geeft me als moeder een ongekende dosis zelfvertrouwen. Dit teamgevoel is werkelijk prachtig.

Dankjewel lief meisje, voor alle mooie momentjes met z’n tweeën. Op naar heel veel mooie nieuwe momenten, met je zusje (en natuurlijk je papa) erbij!

Liefs,
Mama