Mijn baby slaapt door…en daarover voel ik me schuldig

Na een paar dagen zat Lynne weer op haar geboortegewicht, dus konden we haar laten liggen als ze bleef slapen. Vijf uur werden er al snel zes, en na een maand sliep ze al zeven uur achter elkaar. Sinds ze drie maanden is, slaapt ze bijna 12 uur door. En ik? Behalve uitgeslapen, voel ik me ook een beetje schuldig…

Een ‘droomkind’

Om me heen bevinden zich namelijk nogal wat slecht slapende baby’s, dreumesen, peuters en zelfs kleuters. Kindjes die praktisch niet slapen, baby’s die alleen op de borst van moeder in slaap vallen en peuters die meerdere keren per nacht uit bed klimmen. Het lijkt meer regel dan uitzondering.

Hier niet. Lynne sliep na 6 weken op haar eigen kamer, in een ledikantje. Daar leg ik haar om 7 uur ’s avonds in en haal ik haar om 7 uur ’s ochtends weer uit. Soms moet ik haar zelfs wakker maken. Ook als we op pad gaan, slaapt ze overal waar ik haar neer leg. Een droomkind, kun je wel zeggen. En daar schaam ik me dus een beetje voor.

Als een moeder zuchtend aan mij vraagt hoe vaak ik er vannacht uit ben geweest, durf ik bijna geen antwoord te geven. Als een vader vraagt of mijn vriend er ’s nachts ook wel eens uit gaat, beken ik schoorvoetend dat wij dat (bijna) nooit hebben hoeven doen. En hoewel de meeste collega-ouders daar best wel positief op reageren (“Oh, wat héérlijk voor jullie!”), ontgaat het me ook niet dat er een tikje afgunst uit die reacties klinkt.

Logisch ook, want natuurlijk heb je niet gekozen voor een kind dat niet goed slaapt. En natuurlijk was jij ook liever de slapende uitzondering op de wakkere regel geweest. Maar helaas heb je dat niet in de hand.

Mensen vragen vaak hoe het kan dat ons kind zoveel slaapt. Hebben we een strak regime thuis van rust, reinheid en regelmaat? Welk boek hebben we gebruikt om onze kennis uit te halen? Welke opvoedgoeroe was onze inspiratiebron? Heel eerlijk? Ik heb werkelijk geen idee. Ze slaapt gewoon veel. Ik kan er ook niet meer van maken.

“Relaxte ouders maken relaxte kinderen”, “Het komt vast door die eilandvibe op Curaçao”, “Het komt omdat jullie haar vanaf het begin overal mee naar toe hebben genomen”. Het zal vast allemaal zo zijn, maar we hebben niets bewust gedaan. En dan nog, al die redenen zijn allemaal geen garantie voor je eigen chill-baby. Ik denk dat we gewoon geluk hebben, tot nu toe.

Sorry…