De kracht van sociale media: hoe mijn partner tóch bij de bevalling kon zijn

Baby Tiaz ligt bij moeder Yentl op de borst en papa kijkt vanaf het scherm mee

31 juli nam ik afscheid van mijn partner. Hij vertrok voor vier maanden op missie voor het Belgische leger. We zouden elkaar één week voor de bevalling terugzien. Wat een druk lag er op mijn schouders! Ik mocht niet eerder bevallen dan de uitgerekende datum, anders zou mijn partner de bevalling niet meemaken.

Babypaspoort

Naam: Tíaz
Geboortedatum: 17-08-2020
Gewicht:2825 gram
Lengte: 47 cm
Geboren met: 36 weken
Mama en papa: Yentl en Jordy

Hij was nog geen twee weken weg of we kregen de moeilijkste keuze die we in ons leven moesten maken. Mijn partner had de optie gekregen: meegaan op missie en niet terugkomen voor de bevalling, of naar huis komen en van groep veranderen. Hoe hard deze beslissing ook was, mijn partner is vertrokken en ik zie hem pas in december terug.

Twee weken na onze beslissing braken spontaan mijn vliezen. Vier weken voor de uitgerekende datum. Het was net alsof ik had losgelaten dat mijn partner bij de bevalling aanwezig zou kunnen zijn en ik dus ‘kon’ bevallen. In plaats van hem, nam ik daarom mijn moeder mee tijdens de bevalling.

Op 16 augustus kwam ik aan in het ziekenhuis, maar pas de volgende dag om 20:55 uur heb ik zelf het leven geschonken aan ons zoontje Tíaz. Omdat ik 4 weken vroeger zou bevallen dan gepland, heb ik er ongeveer 10 uur langer over gedaan.

Ik heb het zelf moeilijk gehad met het idee dat zowel mijn lichaam als ons zoontje er nog niet klaar voor waren. Waarom beslist de natuur dan om de bevalling van start te laten gaan? Was het de warmte? Of waren het toch de emoties? Dit zijn vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen.

Na 17 uur arbeid vroeg ik om een ruggenprik. Ik kon het mentaal en fysiek niet meer aan. De verloskundige sprak me aan en overtuigde me om toch door te zetten. Ik was er tenslotte bijna!

Om 20:30 uur kreeg ik de verlossende woorden: “Je bent er klaar voor om jullie zoontje op de wereld te zetten. Je mag persen.” Ik had nooit verwacht dat ik zo blij zou zijn om te mogen! Vanaf dat moment belden we via WhatsApp met mijn partner. Zo heeft hij de geboorte van zijn kind niet hoeven missen.

Vanaf de geboorte van Tíaz bellen we dagelijks via de app. Zo kan mijn partner nieuwe dingen, ontwikkelingen en veranderingen met zijn eigen ogen zien. Wat een geluk dat contact houden in deze tijden niet moeilijk meer is! We tellen met de hele familie af naar december. Het moment dat hij zijn zoontje ontmoet!