Na strippen tóch sneller bevallen dan verwacht

Celine net bevallen van haar dochtertje Ysabel in bad

Achteraf gezien had ik kunnen weten dat mijn bevalling was begonnen. Het is 1 juli en ik zit mijzelf énorm in de weg. Helaas heeft mijn vriend dat moeten bezuren, net als bij mijn vorige bevalling. Boos roep ik hem toe dat het een troep is en hij niks opruimt.

Babypaspoort

Naam: Ysabel
Geboortedatum: 02-07-2020
Gewicht: 3140 gram
Lengte: 47 cm
Geboren met: 39+6 weken
Mama en papa: Celine en Almir

Huilend bel ik mijn vriendin. Ik ben mijn zwangerschap zó zat. Al vanaf 38 weken was ik op mijn dochtertje aan het wachten. De laatste twee weken had ik veel valse weeën, enorm veel harde buiken. Telkens denkend dat het eindelijk was begonnen, maar dan nam het weer af. Ik was kapot en wilde dat ze nu kwam.

Strippen en puffen

Ik bel mijn verloskundige en vraag of ze alsjeblieft langs wil komen om te kijken of ze iets voor mij kan doen. Rond 14.00 uur is ze hier. Na een controle blijk ik 1 cm ontsluiting te hebben. Ik vraag haar om mij te strippen. Dit doet ze, met de mededeling dat het alsnog een week kan duren voordat de bevalling begint.

Na het strippen krijg ik wat krampen, maar ik probeer er niets achter te zoeken. We maken een wandeling met zijn drieën. Tijdens het wandelen nemen de krampen toe en moet ik ze weg puffen. Om 16:00 uur bel ik nogmaals de verloskundige met de boodschap dat ik het bijna niet durf te zeggen, maar dat ik denk dat het echt is begonnen.

Ze geeft aan met een uurtje bij mij te zijn. Mocht er wat veranderen, dan moest ik bellen. Als de verloskundige eenmaal hier is, zet mijn vriend alvast het bevalbad op. Want het kon toch weleens snel verlopen…!

Uren gaan voorbij en ik kan nog van alles doen. Soms moet ik even stoppen om mijn weeën weg te puffen.

Zoontje bij de bevalling

Al in mijn zwangerschap zei ik dat ik mijn zoon graag in huis wil hebben tijdens de bevalling. Hij is enorm gevoelig. Als hij ergens zou logeren en er is bij thuiskomst ineens een baby, dan zou hij dat niet trekken. Hij blijkt echter zo gevoelig voor mijn energie, dat hij niet wil en niet kan slapen. Mijn weeën worden hierdoor geremd. Samen met de verloskundige besluiten we dat hij naar oma moet. Ik pak zijn tasje nog in en mijn vriend brengt hem weg.

De deur gaat letterlijk achter hen dicht en mijn weeën komen krachtig opgang. Hoe bijzonder zit de natuur toch in elkaar? Na wat wikken en wegen worden mijn vliezen gebroken als mijn vriend op de terugweg is.

Vanaf dat moment gaat het snel. Toch wil ik nog een check hoe ver ik was. Om 00.45 uur heb ik 3 tot 4 cm ontsluiting. De kraamzorg wordt gebeld en ook mijn geboortefotograaf is in aantocht.

Eigen bubbel

Daarna raak ik in mijn eigen bubbel. Ik merk niks meer op van mijn omgeving. Achteraf hoorde ik dat de hond aan het meehuilen was met mijn weeën. Ik voel een vreselijk naar gevoel, en roep; “Ik geloof dat ik moet poepen. Ik kan het niet meer tegenhouden!” Mijn verloskundige geeft aan dat het persweeën zijn, en dat ik rustig mag meepersen vanaf de volgende wee.

Drie tot vier weeën later staat haar hoofdje. Ik voel een enorme kracht in mij opkomen en met de laatste wee pers ik haar eruit. Ondertussen roep ik nog angstig: “Wat moet ik doen?!” De verloskundige geeft aan dat ze geen ademhaalt zolang ze onder water is. Ik mag haar opvangen en rustig omhooghalen.

Daar is ze

En daar wordt mijn prachtige Ysabel geboren om 01.12 uur. De hele bevalling is vastgelegd door fotografe Laura Nieuwenhuis. Wat heb ik genoten van deze bevalling. Wat was het warme water fijn. Ik kon mijn weeën zo goed opvangen. Ik zou bijna zeggen dat het geen pijn deed. Maar dan verraadt mijn gezicht op de foto’s mij. Want op het moment zelf doet het absoluut pijn.

Hoofdfoto: Laura Nieuwenhuis