Bloedheet, kotsmisselijk en knikkende knieën

Al deze tijd heb ik er nog niet van kunnen genieten, omdat de miskraam continu door mijn hoofd spookt. Bij ieder toiletbezoek was ik bang om iets roods aan de treffen, maar dat is gelukkig niet het geval geweest.

Spannende eerste weken

De weken kruipen voorbij en de eerste echo komt steeds dichterbij. Op een maandagavond zitten we dan eindelijk in de wachtkamer bij de verloskundige te wachten op de 8-wekenecho. Het is warm in de wachtkamer en de zenuwen gieren door mijn lijf. Ik kan mijn benen niet stilhouden en allerlei gedachten flitsen door mijn hoofd.

Door een spoedgeval loopt het 45 minuten uit, maar dan mogen we eindelijk naar binnen. Gelukkig is het dezelfde verloskundige als de vorige keer en ze ziet meteen aan mij hoe gespannen ik ben. “Ga maar snel liggen,” zegt ze, “dan gaan we meteen even kijken.”

De eerste echo

Daar lig ik dan weer te staren naar hetzelfde echoscherm, terwijl ik mijn hart in mijn keel voel bonzen en de slechte echo van de vorige keer weer voor me zie. Mijn vriend staat er ook stilletjes bij tot de verloskundige zegt: “Ja hoor, dat ziet er goed uit! Een krachtig hartje en het komt overeen met de termijn.”

Ik barst meteen in tranen uit van opluchting. De verloskundige feliciteert ons en zegt dat ze zo ontzettend blij voor ons is.

Opluchting

Dolblij en op een roze wolk rijden we na de echo meteen door naar onze ouders om het nieuws te vertellen. Wat een blijdschap en mooie reacties, hier en daar wordt ook een traantje gelaten. Het voelt heerlijk om het te kunnen delen en het niet meer voor onszelf te hoeven houden.

Wel besluiten we vrienden en overige familie pas in te lichten na een goede termijnecho. Voor mijn eigen geruststelling zal ik rond 9 à 10 weken nog een extra echo krijgen. Ik kan nu al niet wachten om weer naar ons kleintje te morgen staren!

Steeds beroerder

In de tussentijd word ik helaas alleen maar zieker en val ik zelfs een paar keer flauw vanwege een veel te lage bloeddruk. Op dat moment wordt er besloten dat ik aan de medicatie moet, zodat ik tenminste iets binnen kan houden. Gelukkig helpt dit en worden de scherpe randjes van de misselijkheid en het overgeven iets minder.

Een rondje door de supermarkt blijft nog steeds een hele opgave, want bij de bakkerij gaat het alweer bijna fout door de geur van gebakken brood. Normaal vind ik dit heerlijk ruiken maar nu… bah! Eigenlijk stinkt bijna alles en probeer ik geuren zoveel mogelijk te mijden. Bizar eigenlijk hoe sterk je lichaam op een zwangerschap kan reageren.

Omdat ik zo ziek ben, kan ik ook niet werken. Ik lig hele dagen op de bank en hoop dat ik iets kan eten. Op een gegeven moment komen de muren echt op je af!

Extra echo

Als ik ruim 9 weken zwanger ben, mogen we weer langskomen bij de verloskundige. Hoe dichterbij dat moment komt, hoe spannender we het weer vinden. Tijdens de echo verschijnt daar ineens een springend mini-mensje dat zelfs even naar ons zwaait. Dit vergeet ik echt nooit meer, de dagen erna staar ik continu naar de mooie echofoto’s.

Termijnecho

Gelukkig duurt het daarna niet al te lang meer tot de termijnecho. De kleine is zo actief dat de verloskundige een paar keer het beeld terug moet spoelen om een mooi beeld te krijgen en om alles goed te kunnen meten.

Alles ziet er prima uit en uiteindelijk ben ik zelfs al een aantal dagen langer zwanger dan gedacht. Na de mooie beelden horen we ook voor het eerst het hartje kloppen. Wauw, wat gaat dat snel en klinkt het krachtig!

NIPT

Mijn partner en ik hadden al besloten om de NIPT uit te voeren dus ik krijg een formulier mee voor allerlei bloedonderzoeken, waaronder de NIPT.

De volgende dag ga ik meteen richting het ziekenhuis voor het bloedprikken. Hopelijk zijn de resultaten snel binnen. Voor de uitslag voor de NIPT moet ik rekening houden met 2 weken, dus daar zullen we even op moeten wachten.

Na 2 dagen krijg ik al bericht dat de overige uitslagen goed zijn. Dat is superfijn om te horen, omdat je toch wel even schrikt als je dingen zoals hiv op het formulier ziet staan.

5 dagen na het bloedprikken heb ik een paar gemiste oproepen van een onbekend nummer en zie ik een mail van de verloskundige in mijn inbox. Ze kregen me telefonisch niet te pakken, maar de uitslag van de NIPT was goed! Fijn dat de uitslag al zo snel binnen is.

Op naar het tweede trimester

Het eerste trimester was voor ons dus heel spannend, maar we hebben mooie berichten mogen ontvangen. Op naar het tweede trimester!