Een moeilijke bevalling: gestript, pijnbestrijding en een keizersnede

Eenmaal thuis was het wachten begonnen, en dat wachten werd beloond. Rond 11.00 uur kreeg ik weeën die zo om de 10 minuten kwamen. Mijn partner geloofde het niet, want zo snel kon dat toch geen effect hebben?

Dat wekt de bevalling op

Rond het middaguur toch maar de verloskundige gebeld, want de weeën gingen gewoon door. Zij controleerde mij nogmaals, maar er waren nog geen veranderingen. Nog steeds 2 centimeter ontsluiting. “Oké”, dacht ik “maar het kan straks heel snel gaan!” We spraken af dat ze later in de middag weer zou langskomen. Ondertussen kon ik in bad gaan. “Dat wekt de bevalling vaak op”, zei de verloskundige.

De weeën sukkelde de dag wat door en waren ook prima te doen. Aan het einde van de middag kwam de verloskundige weer en heeft ze weer gekeken. Nog steeds geen verandering, dus nog steeds 2 centimeter… We spraken af dat haar collega, die het van haar overnam, later langs zou komen om nogmaals te kijken hoe het ging.

Zo pijnlijk

Om 21.00 uur stond de ‘nieuwe’ verloskundige voor de deur. De weeën waren ondertussen minder geworden. Toch ging ze weer even kijken, nou je voelt het al aankomen! Weer geen verandering… “Zucht”, dacht ik “ben ik dan de hele dag bezig voor niks?”

Rond 22.00 uur is ze weggegaan en heb ik nog een warm bad genomen. Oeew, toen begon het weer! De weeën bleven komen en werden steeds pijnlijker. Ze deden zo zeer dat ik tegen mijn partner zei: “bel de verloskundige maar weer op, dit is niet te houden!” Ik wist me geen houding te geven, zo pijnlijk.

Wat heerlijk

De verloskundige was er weer rond 23.15 uur. Het was zeker niet voor niks, er was wel 1 centimeter bijgekomen! De pijn was zo hevig dat ik graag een ruggenprik wilde. Alles werd geregeld en daarna zijn we naar het ziekenhuis gereden. Onderweg kon ik redelijk goed de weeën wegpuffen (wel zo prettig in de auto).

Nou, dat alles duurde ongeveer een uur, dus laten we zeggen dat we om middernacht in het ziekenhuis aankwamen (de rit duurde slechts 10 minuten). Eenmaal daar had ik ineens al 6 centimeter! Waauww super, dan gaat het vast snel!

Ik kreeg een pijnpompje, dat ik elke 5 of 10 minuten in kon drukken. Oooow wat heerlijk! Ik werd lekker suf en de pijn werd minder. Helaas werden de weeën op den duur weer heviger en hielp het niet meer zo goed!

Persen

Om 5:30 mocht ik dan eindelijk persen! Dat was maar goed ook, want na zo lang wilde ik eindelijk mijn meisje weleens vasthouden! De eerste keer persen schoot ze een heel stuk naar beneden. De verloskundige dacht dat de baby er na nog twee keer persen zou zijn, maar helaas… Mijn meisje lag met haar neusje omhoog en was de hele tijd zo druk aan het bewegen en draaien dat het mij niet lukte haar naar buiten te persen.

De gynaecoloog werd op aandringen van mij gebeld omdat ik het werkelijk niet meer aan kon. De pijn die ik na een perswee kreeg was nog erger dan de wee zelf! De gynaecoloog heeft het drie keer geprobeerd met een pompje op haar hoofdje, maar wederom schoot dit niks op. Hij kwam naar mij toe en zei: “dat wordt een keizersnede“, “okeeee” zei ik gelijk!

Ruggenprik

Mijn moeder die op de gang stond te wachten, wist van niks, maar hoorde wel iedereen praten over de OK klaarmaken. Ze besloot toen toch maar te komen kijken, dit had ze beter niet kunnen doen. Ik had zoveel pijn dat ik het uitschreeuwde. Het lijkt mij dat geen moeder haar kind zo wil zien.

Rond 7.00 uur besloot de gynaecoloog dat het een keizersnede werd en om 7:15 lag ik al op de operatietafel. Ik was blij dat ik een ruggenprik kreeg, want die persweeën gingen natuurlijk nog gewoon door!

Geboorte Jalissa

Alles was klaar. Ik lag lekker op de tafel zonder pijn, toen vroegen ze mij “voel je ook iets?” “Nee”, zei ik “allen gedruk”. Ooow, ja dat komt omdat hij al bezig is. Oow waauw, dat ging snel!

Mijn partner was gelukkig bij mij! En om 7.28 zijn wij trotse ouders geworden van ons meisje Jalissa, 52cm en 3815 gram! Precies op de uitgerekende datum, 29 juli 2015!

Het herstel

“Ze lag zo klem met haar hoofdje, dat was me nooit gelukt”, vertelde de gynaecoloog. Gelukkig bestaat zoiets als een keizersnede tegenwoordig en kunnen ze het zo netjes doen dat je het bijna niet ziet!

Het herstel van de keizersnede ging goed en Jalissa deed het ook zo goed, dat we alleen de geboortedag en nog 2 dagen hoefde te blijven en daarna lekker naar huis konden voor verder herstel. En natuurlijk om te genieten van elkaar!

Anderhalve week later kon ik alweer stofzuigen en een goed stuk wandelen. En nu 4 weken later gaat het hartstikke goed, ik doe alles weer gewoon in huis en alles gaat uitstekend. Of je nou natuurlijk bevalt of met een keizersnede, het blijft een wonder en ik ben in ieder geval niet minder trots op mezelf of op ons meisje.

Dit bevallingsverhaal is ingestuurd door Rachelle Geerts.