Even van de wereld

Rond 02:00 stond ik op uit bed om naar de wc te gaan, maar nog voordat ik een stap had gezet hoorde ik op de grond water kletteren, gelijk maakte ik mijn vriend wakker: “MIJN VLIEZEN ZIJN (WEER) GEBROKEN!!” Hij stond op, deed het licht aan en we keken allebei niet naar gewoon vruchtwater, maar naar bruin/groen vruchtwater..

Beltegoed

Ik was van plan even naar de wc te gaan en dan lekker mijn bed weer in te kruipen, ik was immers de laatste twee weken aldoor wat vruchtwater verloren, dus dat het nu echt begonnen was kwam niet in mij op.

Na lang aandringen van mijn vriend toch maar de verloskundige gebeld. Naja, dat duurde even, want net op dat moment deed onze huistelefoon het niet meer (ja echt ongelooflijk). Snel beltegoed opgewaardeerd en we moesten gelijk komen, want de baby had waarschijnlijk in het vruchtwater gepoept.

Mijn moeder kwam ons halen, het enige wat ik me kan herinneren is die rot rotondes en het gevoel alsof we wel langs 10 van die dingen moesten… En dat de pijn al heftiger werd. Rond 03:00 waren we in het ziekenhuis en had ik 3 centimeter ontsluiting. Vanaf dat moment heb ik eigenlijk nog weinig meegekregen, die ondraaglijke pijn nam het van mij over en ik voelde me alsof ik alleen was zonder gevoel en zonder gedachten.

Snack a Jacks

Er is mij verteld dat ik lang op 9 centimeter bleef steken, en toen kwam mijn nicht eindelijk binnen (ze was bij mijn bevalling). Ik hield het niet meer van de pijn en kreeg een ruggenprik. Heerlijk! Net alsof er niks gebeurd was en ik gewoon lekker in een bed lag, alleen dan op een andere plek. Snel was hij al weer uitgewerkt en de pijn kwam 10 keer zo erg terug… op dat moment brak ik en barstte in tranen uit, totdat ik iets rook…

“WIE IS HIER AAN HET ETEN, HAAL DAT WEG!!” schreeuwde ik naar mijn vriend, die ondertussen vreselijke honger had en Snack a Jacks zat te eten (sorry schat).

Vacuümpomp

Maar toen eindelijk 10 centimeter! Ik mocht gaan persen… 10 seconde persen en weer 10 seconde puffen. En oh wat was ik boos toen mijn vriend tot 12 telde in plaats van 10, haha.

De baby lag niet goed. Ze moesten me helpen met de vacuümpomp. “Ja, ze is er!” zei mijn moeder, waarop ik boos antwoordde: “HELEMAAL NIET!” Haar hoofdje was er alleen nog maar uit en die opmerking was voor mij op dat moment not done (ook sorry mam).

Op slag verliefd

Om 13:53 is dan eindelijk ons prinsesje Mila Lindsay geboren. De mooiste baby die ik ooit heb gezien en met haar 4 kilo een heerlijk dikkertje. Op slag was ik verliefd en alles vergeten.

Ik heb de bevalling als zeer heftig ervaren, maar zou het zo 4 keer weer doen. Wat heerlijk om de baby die 9 maanden in mij gegroeid en geleefd heeft eindelijk bij me te hebben. En wat een trots gevoel dat ik het heftigste/mooiste wat een vrouw in haar leven kan meemaken ook meegemaakt heb.

Inmiddels is ze bijna 4 maanden en elke dag geniet ik van ons meisje. Onvoorwaardelijke liefde.

Dit bevallingsverhaal is geschreven door Anouk. Zij is 22 jaar en woont samen met haar vriend Maximiliaan (26 jaar) en hun dochter Mila Lindsay (3,5 maand).