De derde bevalling

Nóg langer wachten?

De oudste is geboren met 39,5 weken zwangerschap, na een bevalling van 3 uur. Een echte weeën storm, met alleen maar rug weeën. Mijn tweede jongen is geboren met 39 weken zwangerschap en één dag, na een bevalling van 8 uur. Dat ging dus netjes.

Ik was ervan overtuigd dat ik net als de andere 2 jongens iets eerder zou bevallen! De 38 weken kwam in zicht en ik was er helemaal op voorbereid, maar helaas niets. Met 39 weken was ik het al behoorlijk zat! De weken vliegen normaal voorbij, maar nu duurde het voor mijn gevoel eeuwen. Ik lag op de bank als een aangespoelde walvis en ik kreeg weinig meer gedaan in huis.

Met frisse tegenzin op naar de 40 weken, want hij zal wel nooit meer komen. Ken je dat gevoel?

Een afspraak met de verloskundige

Op vrijdag 14 november, toen 40 weken en 3 dagen zwanger was, kwam ik bij de verloskundige voor de check en ik vroeg of ze niet even kon voelen of er niet toevallig wat ontsluiting was. Nou dat was een teleurstelling. Er was niets aan het gebeuren. De verloskundige zei voor de grap tegen me: “We maken een afspraak. Je bevalt zondag gewoon, want ik heb dan dienst en ik heb wel zin in een bevalling.”

Zondagochtend 16 november rond half negen voelde ik pijn in mijn buik. Ik was toen 40 weken en 5 dagen zwanger. Ik dacht: dat gaat wel weer over. Ik voelde dit al weken zo. Ik ben naar de wc geweest en weer terug naar bed gegaan.

Het gevoel bleef en werd heftiger. Ik heb mijn man rond negen uur wakker gemaakt met de mededeling dat het begonnen was. Rond half tien heeft hij de verloskundige moeten bellen van mij. Hij vroeg wat hij dan moest zeggen. “Nou, zeg maar dat ik om de minuut weeën heb”. Ik zag de schrik op zijn gezicht. Oh, dit gaat wel erg snel!

Gelukkig was de verloskundige er snel. De verloskundige begon alles uit te pakken met de mededeling dat ik me wel goed aan de afspraak had gehouden.

Persdrang

Ik had al 4 centimeter ontsluiting, en voelde persdrang. Ik mocht hier uiteraard nog niet aan toegeven. De verloskundige was nog even bang voor een sterrenkijker, maar gelukkig was dit niet zo. Ze snapt tot op de dag van vandaag nog steeds niet hoe het kwam dat ik met 4 centimeter ontsluiting al zo`n persdrang had.

Nog geen uur later zat ik al op 8 centimeter, maar bleef er een randje staan. De verloskundige had de kraamhulp alvast gebeld, maar uiteraard, zoals het ook met mijn oudste ging, heeft zij het niet meer op tijd gered. Ik heb de persdrang tot 12:04 uur kunnen tegen houden, maar daarna ging het echt niet meer!

Omdat ik bleef hangen op 8 centimeter en de verloskundige eigenlijk in mijn ogen nog geen groen licht had gegeven om echt te gaan persen, raakte ik een beetje in paniek. Ik dacht nog dat ik perste terwijl het niet mocht. Dadelijk scheur ik van voor naar achter uit!

Niets bleek minder waar. Het hoofdje stond al en ik hoorde mijn man nog zeggen: “Wel door persen nu, anders krijgt hij geen adem!” Haha!

Remo

Om 12:06 uur kwam kleine Remo op de wereld na weer een supersnelle bevalling. Remo deed het goed en had een prima Apgar-score, maar helaas verloor ik ontzettend veel bloed. Bijna een liter! Het was op het randje of ik naar het ziekenhuis moest. Gelukkig, na 2 spuiten in mijn bovenbeen, was het verantwoord om me thuis te laten.

De kraamweek was een feestje en tot op de dag van vandaag is Remo een heerlijk vrolijk knulletje, die veel te hard groeit. De grote broers zijn ontzettend trots op hun kleine broertje!