Een razendsnelle bevalling

BEVALLINGSVERHAAL

Zaterdagochtend half 6 word ik wakker om naar het toilet te gaan, om vervolgens weer lekker op bed te gaan liggen. Ik heb wel last van krampjes, maar daar had ik de hele week al last van gehad, dus geen reden om te denken dat de bevalling gaat beginnen.

Rond kwart over 6 moet ik weer naar de wc. Nog steeds krampjes, maar ze voelen niet als weeën. Als ik weer op bed ga liggen wordt mijn man wakker, dus ik vertel hem dat het misschien gaat beginnen. Met als antwoord van hem: “kan je niet nog een uurtje wachten…” om zich vervolgens om te draaien. Een half uurtje later is hij toch maar weer teruggedraaid en wakker gebleven.

Ontbijten

Omdat de bevalling bij mijn eerste zwangerschap erg snel was gegaan, moest ik van de verloskundige meteen bellen als de weeën begonnen, dus om half 8 heeft mijn man de verloskundige gebeld. Ze vroeg of ze nog kon ontbijten, waarop ik bevestigend antwoordde: “Begint pas net, nog niet veel last, dus dat kan.”

Om 5 over 8 houd ik het niet meer. Mijn man belt nogmaals de verloskundige dat ze toch maar moet opschieten. Gelukkig stond ze al voor de deur. Ze pakte snel haar spulletjes en kwam naar boven.

Niks van gemerkt

Ze vroeg of alles goed ging en of ik al vruchtwater was verloren. “Niks van gemerkt”, was mijn antwoord. De verloskundige voelt even en geeft aan dat ik al 10 centimeter ontsluiting heb en dat mijn vliezen zijn gebroken. Om kwart over 8 ben ik mee gaan persen en om 8:31 is mijn zoon geboren!

Dit bevallingsverhaal is ingestuurd door Deborah Schot. Zij is moeder van 2 kindjes: Bianca (4,5 jaar) en Dennis (4 weekjes).