Vrouw bekijkt foto's van haar inwendige echo, zittend op bed

De meeste echo's die je tijdens je zwangerschap krijgt, gebeuren via je buik. Als je in het eerste trimester al een echo gepland hebt, is dat vaak een echo via je vagina. Dit wordt een inwendige echo genoemd. Hoe gaat een inwendige echo er precies aan toe? En wanneer is het nodig?

Wat is een inwendige echo?

Tijdens je zwangerschap krijg je verschillende echo’s. Een echo kan uitwendig of inwendig worden gemaakt. Bij een uitwendige echo, beweegt de echoscopist de echokop over je buik. Bij een inwendige echo wordt een kleine echokop op een dunne staaf in je vagina gebracht om een beter beeld te krijgen. Het wordt daarom ook wel een vaginale echo genoemd.

Bij een inwendige en een uitwendige echo word een bewegend beeld gemaakt met geluidsgolven. Die geluidsgolven zijn zo hoog dat je ze niet kan horen. De echokop zendt deze geluidsgolven uit. Ze worden door je huid, spieren, organen en het embryo teruggekaatst. De echokop vangt die teruggekaatste golven weer op en de computer maakt daar een bewegend beeld van op het scherm. Dit kan in 2D, 3D of zelfs 4D. In het artikel over een inwendige echo bij 4 weken zwanger, zie je voorbeelden van wat er te zien is op een inwendige echo tijdens de zwangerschap.

Wanneer een inwendige echo?

Als je zwanger bent, krijg je meestal alleen uitwendige echo’s. Heb je voor 10 weken zwangerschap al een echo gepland staan, bijvoorbeeld een vitaliteitsecho? Dan is dat vaak een inwendige echo. De eerste drie maanden is het embryo nog heel klein en ligt je baarmoeder nog diep in je bekken. Bij een inwendige echo komt de echokop dichter bij je baarmoeder. Dit geeft vroeg in de zwangerschap een duidelijker beeld dan bij een uitwendige echo. Wanneer je de termijnecho hebt voor 11 weken zwangerschap, is dit ook een vaginale echo.

Redenen om een vaginale echo te maken zijn:

Gynaecologische echo

Als je niet zwanger bent, kan het soms ook nuttig zijn om een echo te maken van de organen in je onderbuik. Dit heet een gynaecologische echo. Bij deze inwendige echo wordt er gekeken naar je baarmoeder, eileiders en eierstokken.

Een gynaecologische echo wordt vaak gemaakt bij:

Hoe verloopt een inwendige echo?

Een goede voorbereiding is fijn. Bij een uitwendige echo wordt je vaak gevraagd met een volle blaas te komen. Bij een vaginale echo is het juist beter als je blaas leeg is. Een volle blaas kan namelijk in de weg zitten bij een inwendige echo. Ga daarom vlak voor de echo nog een keer plassen.

Als je in de kamer bent waar de echo gemaakt wordt, vraagt de verloskundige of echoscopist je om je onderkleding uit te doen. Daarna ga je in een gynaecologische stoel zitten en leg je je benen in de beensteunen.

Het apparaat waarmee de inwendige echo wordt gemaakt, is een dunne echokop. De persoon die de echo maakt, doet er een speciaal condoom omheen. Met wat glijmiddel brengt hij of zij de echokop voorzichtig in. De echokop wordt een beetje bewogen om een goed beeld te krijgen. Een vaginale echo is meestal niet pijnlijk, maar je kan deze bewegingen wel voelen. Het onderzoek duurt ongeveer tien minuten. Je kan meekijken op het scherm als je dat wil.

Echokop met condoom die wordt gebruikt bij een inwendige echo
Echokop voor een inwendige echo met een condoom erom

Zie je er tegenop?

Sommige vrouwen vinden een inwendige echo maken spannend of eng, bijvoorbeeld door een vervelende seksuele ervaring in het verleden. Is dit bij jou het geval? Geef dan van tevoren aan dat je het spannend vindt. Je hoeft niet uit te leggen waarom. Samen met de arts, verloskundige of echoscopist kan je kijken wat je eraan kan doen. Soms kan het helpen om zelf de echokop in te brengen.

De uitslag

Als je echo door een verloskundige of gynaecoloog wordt gemaakt, bespreekt die de uitslag meestal meteen met je. Gaat je echo via een verwijzing van de huisarts? Dan wordt je echo meestal door een echoscopist gedaan. Die vertelt je tijdens de echo meestal wel wat dingen, maar de uiteindelijke uitslag bespreek je vaak met de arts die je heeft doorverwezen.

Zijn er risico’s?

Er is veel onderzoek gedaan naar de gevolgen van echo’s. Ze worden al ruim vijfentwintig jaar uitgebreid uitgevoerd. Tot nu toe zijn er geen schadelijke gevolgen gevonden voor jou of je ongeboren kindje. Echo’s zijn dus veilig. Toch kunnen onderzoekers nooit helemaal zeker weten of er op de lange termijn geen schadelijke gevolgen zijn. Daarom is het advies om alleen een echo te laten maken als dat nuttige informatie geeft. Pretecho’s worden daarom afgeraden.

Een inwendige echo maakt de kans op bloedverlies of een miskraam niet groter. Ook als je bloedverlies hebt, kan een inwendige echo geen kwaad.