Een plotselinge thuisbevalling

Ik werd ’s nachts om 4.00 uur wakker van de eerste weeën. Ik wist niet zeker of de bevalling was begonnen. Waren dit niet gewoon voorweeën? Na een tijdje zakte de pijn in mijn buik weg en ben ik weer in slaap gevallen.

Een hoop commotie in mijn buik

Om 7.00 uur ging de wekker. Ik vertelde mijn vriend dat ik weeën had gehad en we overlegden of hij wel of niet naar zijn werk zou gaan. Ondanks het feit dat hij die dag afspraken had aan de andere kant van het land, heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt en gezegd dat hij maar gewoon moest gaan. In alle boeken en tijdschriften die ik had doorgespit over het onderwerp had ik namelijk gelezen dat een bevalling – zeker van het eerste kind – vele uren, zelfs wel dagen kon duren. Nadat ik hem beloofd had dat ik echt zou bellen als de bevalling door zou zetten, ging mijn vriend de deur uit en ben ik lekker nog even gaan slapen.

Totdat ik wakker werd van nieuwe weeën. Dit begon toch wel echt op een bevalling te lijken. Omdat ik wist dat het in dat geval belangrijk is om je te ontspannen, ben ik lekker in een warm bad een boek gaan lezen. Ondertussen voelde ik een hoop commotie in mijn buik. Maar nog steeds maakte ik me geen zorgen, ook al was ik alleen thuis. Het was tenslotte pas 12.00 uur, en een bevalling duurt toch altijd veel langer?

Deden we iets niet goed?

Om half 5 ’s middags – veel eerder dan gebruikelijk – kwam mijn vriend thuis. Precies op tijd, zo bleek later. Ik zei tegen hem dat ik nu toch echt wel zeker wist dat ik aan het bevallen was. En van het ene op het andere moment nam de pijn in mijn buik enorm in hevigheid toe. Ik ben op bed gaan liggen en wist af en toe niet waar ik het zoeken moest.

Samen probeerden we de tijd tussen de weeën te tellen. Maar omdat ze te snel achter elkaar leken te komen, dacht ik dat we iets niet goed deden. Ik wilde dan ook niet dat de verloskundige al zou komen. Gelukkig was mijn vriend koppig en heeft hij alsnog gebeld. Om 17.45 uur kwam de verloskundige. En even later kwam ook mijn inmiddels ingelichte moeder binnen.

De thuisbevalling

De verloskundige zag meteen dat er niet genoeg tijd meer was om naar het ziekenhuis te gaan, zoals we van plan waren geweest. Snel werd alles in orde gemaakt voor een thuisbevalling. De verloskundige ging nog even naar buiten om de collega te bellen die haar moest komen aflossen. En ondertussen schreeuwde ik het uit: de persweeën waren begonnen. Gealarmeerd kwam de verloskundige weer naar binnen rennen. Rustig – fluisterend bijna – gaf ze me instructies. Ze telde af van 3 naar 0 en toen moest ik nog één keer alles geven.

Het mooiste geluid

Iedereen in de kamer hield zijn adem in. En toen was daar ineens het mooiste geluid op aarde: het huilen van mijn baby.

Om 18.46 uur, nog geen 15 uur na de eerste weeën, lag mijn zoontje op mijn borst. Huid tegen huid. Ik sloeg mijn armen om hem heen. Ineens was ik iemands moeder…