Sterre is een tienermoeder

De positieve test

Ik had al even het vermoeden dat ik misschien in verwachting kon zijn. Mijn ongesteldheid bleef uit, dat is natuurlijk een belangrijk signaal. Daarom schrok ik niet al te erg toen de zwangerschapstest positief bleek te zijn. Eigenlijk dacht ik meteen al: ‘dit komt wel goed’. Mijn vriend was meer in shock. Ik had mijn vermoedens wel met hem gedeeld, maar hij dacht dat het allemaal wel los zou lopen.

We hebben het eerst aan zijn ouders verteld. Ik was van plan de zwangerschap met mijn moeder te bespreken op een rustig moment. Dat liep even anders: zijn ouders stonden ineens bij ons op de stoep en eisten een gesprek. Gelukkig heeft mijn moeder ze weggestuurd en kon ik eerst met haar praten. Inmiddels zijn de gemoederen weer wat bedaard. Iedereen steunt mijn keuze om de baby te houden.

Voor mezelf kiezen

In eerste instantie waren mijn vriend en ik van plan om samen te gaan wonen. Hij heeft een goed inkomen, wat ook een rol speelde in onze keuze om het kindje te houden. Helaas moest ik drie maanden geleden onze relatie verbreken.

Door psychische problemen behandelde hij mij niet altijd goed. Daarom heb ik uiteindelijk voor mezelf gekozen. Hij heeft sindsdien hulp gezocht voor zijn problemen en het contact tussen ons is nu weer prima. Hij blijft betrokken bij onze zoon en zal ook financieel helpen. Een relatie zit er wat mij betreft niet meer in, maar we blijven wel vriendschappelijk met elkaar omgaan.

Genoeg steun

Mijn ouders zijn gescheiden, maar steunen me allebei. Mijn moeder heeft zelf vier kinderen gekregen, dus zij is best wel een expert. Ze helpt me dan ook vaak. Als ik straks bevallen ben, neemt zij een week vrij van haar werk. Zo kan ze me een beetje extra helpen in het begin. Ook mijn oma komt helpen. Zij woont maar vijf minuten bij ons vandaan, dus ze kan makkelijk langskomen.

Twee goede vriendinnen van me steunen me ook enorm. Zij vinden de zwangerschap superleuk en zijn de hele tijd bezig met cadeautjes voor ons te kopen. Elke keer komen ze weer met een nieuwe verrassing aanzetten. Ze zijn ervan overtuigd dat ik het moederschap aankan.

Ik probeer nu nog zoveel mogelijk met mijn vrienden af te spreken. We spreken elkaar ook elke dag via WhatsApp en ze komen vaak langs. Ik denk wel dat we elkaar straks wat minder zullen zien, maar ik weet zeker dat we gewoon vriendinnen blijven als de baby er is.

Omgaan met de zwangerschap

Ik werk in de supermarkt, waar ik allerlei taken vervul. Nadat ik vertelde over mijn zwangerschap, heb ik nog promotie gekregen. Ook gaan ze me verder opleiden, zodat ik kan groeien binnen het bedrijf.

Zolang het gaat, plannen ze me nu zo vaak mogelijk in, zodat ik extra kan verdienen. Tot nu toe heb ik weinig last gehad van kwaaltjes, waardoor ik nog gewoon alles kan doen op mijn werk. Alleen bukken begint nu wat lastiger te worden.

Soms heb ik wel wat stress, omdat het nog niet is gelukt om huisvesting te regelen. Dan leid ik mezelf af door even een film te gaan kijken, en ook chocola helpt heel goed. Omdat alle veranderingen langzaam gaan, kan ik er rustig aan wennen. Daardoor heb ik niet echt het gevoel dat de zwangerschap grote veranderingen met zich meebrengt.

Maar dat betekent niet dat ik niet zo nu en dan baal. Dan zie ik in de koelkast een bakje filet americain staan, dat ik dan niet mag eten. Ik ben 23 december uitgerekend, dus ik hoop dat ik bij het kerstdiner alles weer kan eten. Tenzij ik dan net bevallen ben, dan eet ik het kerstdiner waarschijnlijk lekker in bed.

Voorbereiden op de baby

Ik heb allemaal lijstjes gemaakt met spulletjes die ik nodig heb. Daarop houd ik bij wat ik allemaal koop of krijg. Die lijst staat in Google Drive, zodat ik er altijd bij kan. Eén keer in de week ga ik naar een zwangerschapsclub. Dat is een initiatief van de gemeente, dat wordt begeleid door mijn eigen verloskundige.

Het is heel fijn dat ik bij de club als een ‘gewone’ zwangere vrouw word behandeld en niet als ‘die tienermoeder’. We bespreken alles van gezonde voeding tot het geboorteplan. Ik vind het heel fijn om ervaring uit te wisselen met vrouwen van allerlei leeftijden en met verschillende ervaringen.

Ik ga in het ziekenhuis bevallen. Mijn moeder vindt dat ik het beste een ruggenprik kan nemen, maar dat weet ik nog niet. Bang voor de bevalling ben ik niet, ik heb er juist wel zin in. Op de echo kon ik al zien dat mijn kindje mijn wipneus heeft. Ik ben heel benieuwd hoe hij er in het echt uitziet.

Toekomstplannen

Mijn belangrijkste prioriteit voor de toekomst is het vinden van een zelfstandige woonruimte. Ik deel nu mijn kamer met mijn zusje van vijf. Daar komt de baby straks ook nog bij, dus dat is geen ideale situatie. Samen met de gemeente probeer ik een urgentieverklaring te krijgen, maar het gaat moeizaam. Pas na drie maanden kwam ik eindelijk bij het juiste loket terecht. Hopelijk gaat het nu lukken om een woning te vinden.

Wanneer de baby er eenmaal is en alles weer wat tot rust is gekomen, wil ik graag een opleiding gaan volgen. Dan kan ik later een betere baan krijgen, zodat ik goed voor mijn kind kan zorgen. Wat dat gaat worden weet ik nog niet. Het moet goed te combineren zijn met de opvoeding van mijn kindje. Een avond- of thuisopleiding zou denk ik het beste zijn.

Als mijn ex in staat is om voor onze zoon te zorgen, zie ik een co-ouderschap zeker zitten. Ik wil dan wel zien dat hij zelf voor het kindje zorgt en niet zijn ouders. De eerste zes maanden blijft ons zoontje wel bij mij. Dat is ook omdat ik borstvoeding wil gaan geven, dan is het gewoon handiger.

Advies voor meiden die tienermoeder worden

Het is niet altijd makkelijk om jong moeder te worden. Je krijgt als tienermoeder vaak te maken met vooroordelen en veel mensen hebben hun mening al klaar. Ik trek me daar meestal niet zoveel van aan, maar dat is niet altijd eenvoudig. Voor andere tieners in deze situatie heb ik de volgende adviezen:

• Schaam je niet. Ik denk dat veel meiden er niet over durven te praten. Probeer toch iemand te zoeken met wie je de zwangerschap en alle emoties kan delen. Mijn zwangerschapsclub is een grote steun. Het is ook fijn hoe mijn ouders me uiteindelijk steunen, ook al schrokken ze in het begin.
• Vraag om hulp. Het kan best lastig zijn om de juiste hulp te vinden, de gemeente is niet altijd de meest overzichtelijke plek. Hou toch vol en blijf vragen, want uiteindelijk gaat het zeker lukken.
• Vraag om spullen. Schaam je niet om anderen om spullen te vragen. Familieleden hebben vaak wel tweedehands kleertjes voor je. Er zijn ook Facebook-groepen waar mensen dingen gratis weggeven. Ik heb in totaal zo’n 50 euro uitgegeven en toch is mijn uitzet al bijna compleet. Ik heb zelfs een mooie kinderwagen cadeau gekregen van een ver familielid. Dat helpt enorm bij de kosten van je zwangerschap.
• Vraag alle toeslagen aan. Er bestaan allerlei toeslagen in Nederland. Vraag ze gewoon allemaal aan, als je er geen recht op hebt hoor je dat vanzelf. Let er wel op dat je de correcte jaaropgaaf doorstuurt, anders moet je later dingen terugbetalen.
• Doe wat jou gelukkig maakt. Doe niet wat je denkt dat anderen willen, maar kies voor jezelf. Bij mijn 20-wekenecho heb ik mijn moeder meegenomen in plaats van mijn ex. Dat deed ik omdat ik me er zelf fijner bij voelde. Luister naar je eigen gevoel.